Evrim Teorisi
15 Mayıs 2018
Evrim Teorisinin Temelleri
Evrim, basitçe, organizmaların nesiller boyunca genetik olarak değişim geçirmesi olarak tanımlanabilir. Bu değişim, doğal seleksiyon, genetik sürüklenme, mutasyon ve gen akışı gibi çeşitli mekanizmalar aracılığıyla gerçekleşir.
Doğal Seleksiyon: Belirli çevresel koşullar altında bazı bireylerin diğerlerine göre daha iyi hayatta kalma ve üreme başarısı göstermesidir. Bu başarı, bireylerin genetik özelliklerine bağlıdır ve bu avantajlı özellikler sonraki nesillere aktarılır.
Genetik Sürüklenme: Küçük popülasyonlarda rastgele genetik varyasyonların nesiller boyunca değişmesidir. Bu süreç, seçilim baskısı olmaksızın popülasyon içindeki allel frekanslarının değişmesine neden olabilir.
Mutasyon: DNA diziliminde meydana gelen rastgele değişikliklerdir ve genetik çeşitliliğin bir kaynağıdır. Çoğu mutasyon nötr veya zararlı olsa da, bazıları organizmaların çevrelerine daha iyi uyum sağlamalarını sağlayan avantajlı özellikler üretebilir.
Gen Akışı: Farklı popülasyonlar arasında genlerin transfer edilmesidir. Bu süreç, popülasyonlar arasındaki genetik çeşitliliği artırır ve farklı popülasyonların birbirine benzer özellikler geliştirmesine yol açabilir.
Evrim Teorisinin Kanıtları
Evrim teorisi, fosil kayıtları, anatomik karşılaştırmalar, moleküler biyoloji ve biyocoğrafya gibi çeşitli alanlardan elde edilen kapsamlı kanıtlarla desteklenmektedir.
1. Fosil Kayıtları
Fosil kayıtları, geçmişte yaşamış organizmaların kalıntılarıdır ve yaşamın milyonlarca yıl boyunca nasıl değiştiğini gösterir. Bu kayıtlar, soyu tükenmiş türler ile modern türler arasında geçiş formlarını içerir.
İşte öne çıkan bazı örnekler:
Archaeopteryx
Archaeopteryx, yaklaşık 150 milyon yıl önce yaşamış ve dinozorlardan kuşlara geçişi temsil eden en ünlü ara geçiş türlerinden biridir. Hem kuşların hem de dinozorların özelliklerini taşıyan bu fosil, kuşların dinozorların soyundan geldiğini destekleyen güçlü bir kanıttır. Archaeopteryx'in hem dişli bir çene yapısına hem de uçmak için gelişmiş tüy yapısına sahip olması, onu kuşlarla dinozorlar arasında bir bağlantı noktası yapar.
.jpg "Archaeopteryx fosili")
Tiktaalik
Tiktaalik, yaklaşık 375 milyon yıl önce yaşamış olan ve balıklardan dört ayaklılara geçişte önemli bir ara form olarak kabul edilen bir türdür. Hem balık hem de dört ayaklı özellikleri taşıyan Tiktaalik, sucul ortamlardan karaya çıkan ilk canlıların nasıl bir evrim geçirdiğini gösterir. Örneğin, Tiktaalik'in hem balıklarda bulunan yüzgeç benzeri uzuvları hem de dört ayaklı hayvanların kemik yapılarına benzeyen uzuvları vardır.
Australopithecus afarensis (Lucy)
Australopithecus afarensis, yaklaşık 3,2 milyon yıl önce yaşamış ve insanın evriminde önemli bir ara geçiş türü olarak kabul edilen bir hominindir. En ünlü örneği "Lucy" olan bu tür, iki ayak üzerinde yürüyebilen ancak bazı maymun benzeri özelliklerini koruyan bir yapıya sahiptir. Lucy ve benzeri fosiller, insanların dört ayaklı atalardan nasıl evrimleştiğini gösteren önemli kanıtlardır.
Ambulocetus
Ambulocetus, yaklaşık 50 milyon yıl önce yaşamış ve günümüz balinalarının atalarından biri olarak kabul edilen bir ara geçiş türüdür. "Yürüyebilen balina" anlamına gelen Ambulocetus, karada yaşayabilen ve sucul ortamlarda avlanabilen özelliklere sahiptir. Bu fosil, balinaların kara memelilerinden nasıl evrimleştiğini gösteren önemli bir örnektir.
Bu örnekler, evrimsel süreçte ara geçiş türlerinin var olduğunu ve yaşamın çeşitliliğinin nasıl kademeli olarak geliştiğini gösteren pek çok kanıttan sadece birkaçıdır. Fosil kayıtları ve genetik bilimdeki ilerlemeler, evrimin kanıtlarını sürekli olarak genişletmektedir.
Karşılaştırmalı anatomi, farklı türler arasındaki yapısal benzerlikleri ve farklılıkları inceleyerek, ortak atalara işaret eden evrimsel ilişkileri ortaya koyar.
Örneğin, memelilerin ön bacaklarının benzer kemik yapıları, ortak bir atadan türemiş olabileceklerini gösterir. İnsanın kolu, balinanın yüzgeci, atın ön ayağı ve kuşun kanadı, hepsi benzer kemik yapılarına (humerus, radius ve ulna gibi) sahiptir. Bu yapısal benzerlik, bu türlerin hepsinin dört ayaklı bir atadan evrimleştiğine işaret eder. Ancak hem kuş kanadı hem de kelebek kanadı uçma işlevini görmesine rağmen yapısal olarak farklıdırlar ve farklı evrimsel kökenlere sahiptirler.
3. Moleküler Biyoloji
Moleküler biyoloji, organizmaların genetik materyallerinin karşılaştırılmasını sağlar. DNA dizilimlerindeki benzerlikler ve farklılıklar, türler arasındaki evrimsel ilişkiler hakkında değerli bilgiler sunar. Örneğin, insanların ve şempanzelerin DNA'larının %98'den fazlası birbiriyle örtüşmektedir, bu da onların yakın evrimsel akraba olduklarını gösterir.
Genetik kod, neredeyse tüm canlılar arasında evrensel olarak tutarlıdır; yani DNA'daki belirli nükleotid dizileri (kodonlar), hemen hemen tüm organizmalarda aynı amino asitleri kodlar. Bu evrensellik, tüm canlıların ortak bir atadan türediğine dair güçlü bir kanıt sağlar.
Örneğin; Sitokrom c, hücresel solunumda önemli rol oynayan bir proteindir ve tüm oksijen kullanan canlılarda bulunur. Farklı türler arasında sitokrom c'nin amino asit dizilimindeki benzerlikler ve farklılıklar, bu türlerin evrimsel akrabalık derecelerini belirlemek için kullanılabilir. Örneğin, insanların sitokrom c'si şempanzelerinki ile neredeyse aynıdır, bu da onların yakın akraba olduğunu gösterir.
Başka bir örnek: Endojen retrovirüsler (ERV'ler), atalarımızın geçmişte maruz kaldığı retrovirüslerin DNA'sının parçalarıdır ve bu DNA parçaları, zamanla bu ataların genomlarına entegre olmuştur. Farklı türlerin genomlarında benzer ERV dizilimlerinin bulunması, bu türlerin ortak atalara sahip olduğunu ve bu virüslerin atalarına belirli bir zaman diliminde bulaştığını gösterir.
Moleküler saatler, DNA dizilimlerindeki mutasyonların birikme hızını ölçerek türlerin ayrıldığı zamanı tahmin etmek için kullanılır. Bu yöntem, farklı türlerin DNA dizilimlerindeki benzerlikleri ve farklılıkları karşılaştırarak, bu türlerin ne zaman ortak bir atadan ayrıldığını belirlemeye yardımcı olur. Moleküler saat analizleri, fosil kayıtlarıyla elde edilen tarihleme sonuçlarıyla uyumlu evrimsel zaman çizelgeleri üretmiştir.
4. Biyocoğrafya
Biyocoğrafya, türlerin coğrafi dağılımını inceler ve türlerin yayılımının evrimsel süreçlerle nasıl açıklanabileceğine dair önemli kanıtlar sunar. İzole edilmiş adalarda endemik türlerin varlığı ve kıtalararası tür benzerlikleri, doğal seleksiyon ve evrimin etkilerine örneklerdir.
Güney Amerika, Afrika, Avustralya ve Antarktika'da bulunan fosil kayıtları, bu kıtaların bir zamanlar birleşik olduğu ve Gondvana adı verilen süper kıtayı oluşturduğu zamanlarda yaşamış dinozorlar ve diğer eski canlı türlerini paylaştığını gösterir. Bu kıtaların ayrılması, hayvan ve bitki türlerinin farklılaşmasına yol açmıştır.
Avustralya'nın memelileri, diğer kıtalardan farklı olarak çoğunlukla keselidir (örneğin, kangurular ve koalalar). Bu, Avustralya'nın diğer kıtalardan uzun süre izole olmasının ve bu süreçte benzersiz bir memeli faunasının evrimleşmesinin bir sonucudur.
Öncelikle, bilim dünyasında evrimin varlığı ve gerçekliğine dair herhangi bir şüphe veya tartışma olmadığını belirtmekte fayda var. Evrim yok demek, dünya düz demekten farksızdır. Evrimi kabul etmeyen bazı çevrelerin, evrimi çürütme iddiaları, aslında bilim insanlarının kendi aralarında yürüttükleri tartışmalara dayanmaktadır. Ara geçiş formlarına ait fosil bulunmadığı iddiası ise tamamen yanlıştır. Ara geçiş türlerine ait çok sayıda fosil bulgusu mevcuttur; ancak bilim camiası içindeki bazı tartışmalar, evrim karşıtlarına yanlış bir dayanak sağlamıştır. Bilim insanları, ara türlerin sınıflandırılması konusunu tartışırken, evrim karşıtları "Bak, işte kendileri bile şüphe ediyor." şeklinde bir yaklaşım sergilemektedirler. Oysa bilim insanları, evrimi sorgulamamakta, sadece bulunan türlerin sınıflandırılması veya hangi fosilin hangi türe ait olduğuna dair bilimsel tartışmalar yapmaktadırlar. Ara geçiş fosillerinin varlığı ve bilim insanları arasındaki tartışmalar, evrim teorisinin temel prensiplerinin geçerliliği üzerine değil, genellikle evrimin mekanizmaları ve belirli fosil buluntularının yorumlanması üzerinedir.
Örneğin; Archaeopteryx'in, modern kuşların doğrudan atası mı yoksa kuşlarla ortak bir ataya sahip, ancak soyu tükenmiş bir yan dal mı olduğu konusunda tartışmalar vardır. Bu, fosil kayıtlarının yorumlanmasına ve diğer fosil bulguların Archaeopteryx'e göre daha kuş benzeri veya daha dinozor benzeri özellikler taşımasıyla ilgilidir. Buna rağmen, Archaeopteryx'in kuşların evriminde önemli bir ara form olduğu ve kuşların dinozorlardan evrimleştiğine dair genel kabul gören fikri desteklediği konusunda geniş bir konsensüs bulunmaktadır. Bu canlı, kuşların ve dinozorların evrimsel ilişkisine dair kilit bir fosil olarak, evrim teorisinin önemli bir kanıtı olarak kabul edilir.
Evrim Karşıtlarının Argümanları:
Evrim teorisini çürüttüğünü iddia edenler, genellikle birkaç farklı türde argüman sunarlar. Bu argümanlar, bilimsel kanıtlarla değil, çoğunlukla yanlış anlamalar, bilgi eksiklikleri veya bilimsel olmayan düşünce tarzlarıyla ilgilidir. En yaygın görülen iddialar ve bunların neden bilimsel olarak geçerli kabul edilmediği:
- Fosil Kayıtlarındaki Boşluklar: Evrim karşıtları, fosil kayıtlarındaki "eksik halkalar" veya boşlukları, canlı türlerinin birbirinden evrimleştiğine dair kanıtların yetersiz olduğunu öne sürmek için kullanır. Milyonlarca yıl öncesine ait korunmuş şekilde kalabilen fosiller çok nadirdir ancak yine de bilim insanları zaman içinde canlıların nasıl değiştiğini gösteren çok sayıda "ara form" fosili bulmuşlardır.
- Kompleks Organlar: Bazı evrim karşıtları, göz gibi kompleks organların evrimleşemeyecek kadar karmaşık olduğunu iddia ederler. Bu, "kazanılmış karmaşıklık" argümanı olarak bilinir. Ancak, bilim insanları bu tür organların, daha basit versiyonlarından kademeli olarak evrimleşebileceğini ve her adımda canlıya avantaj sağlayabileceğini göstermiştir.
- Entropi Kanunu: Bazıları evrimin, termodinamiğin ikinci kanunu olan entropi kanununa aykırı olduğunu iddia eder. Ancak bu kanun, kapalı sistemler için geçerlidir ve Dünya bir kapalı sistem değil, Güneş'ten sürekli enerji almaktadır. Biyolojik sistemler, dışarıdan enerji alarak karmaşıklıklarını artırabilirler.
- Mikroevrim ve Makroevrim: Evrimi reddedenler bazen mikroevrim (küçük genetik değişiklikler) gerçekleştiğini kabul ederken, makroevrimin (türler arası büyük değişimler) mümkün olmadığını savunurlar. Ancak, mikroevrimsel değişikliklerin uzun zaman dilimleri boyunca birikmesi, makroevrimsel sonuçlara yol açar.
Bilim, kanıtlar ve mantık yoluyla ilerler. Evrim teorisi, birçok farklı bilim dalından gelen geniş kanıtlarla desteklenmektedir. Evrim teorisini çürüttüğünü iddia eden argümanlar ise genellikle bilimsel metodolojiye ve kanıta dayanmaz.
Sonuç olarak;
Dünya üzerindeki geniş canlı çeşitliliği göz önünde bulundurulduğunda; örneğin, günümüzde var olan 30.000'den fazla balık türünün veya yaklaşık 500 farklı maymun türünün nasıl ortaya çıktığı düşünüldüğünde, -adına ister evrim ister başka bir şey diyelim- sonuçta canlıları değiştiren, geliştiren ve çeşitlendiren bir sürecin varlığı görülebilmektedir.
Bu aslında, büyük patlama neticesinde evrenin, galaksilerin, yıldızların ve gezegenlerin oluşmasından çok da farklı değildir. Her şey aşama aşama, uzun bir zaman dilimi içinde meydana gelmektedir. Nasıl ki büyük patlamadan milyarlarca yıl sonra dünya oluştuysa, dünya üzerindeki canlılığın ve canlı çeşitlerinin ortaya çıkması da milyonlarca yıllık bir süreçte gerçekleşmiştir. Dolayısıyla, insanın veya başka bir canlının, günlerden bir gün, bir anda dünya üzerinde belirmiş olması akıl ve mantıkla bağdaşmaz. İnsan da tıpkı diğer canlılar gibi milyonlarca yıllık süreçte evrim sonucunda bugünkü halini almıştır.
Evrim teorisi, canlıların zaman içinde nasıl değiştiğini ve geliştiğini anlamamıza yardımcı olan güçlü bir bilimsel kuramdır. Karşılaştırmalı anatomiden moleküler biyolojiye, birçok farklı disiplinden elde edilen kanıtlarla desteklenen bu teori, yaşamın çeşitliliğini ve karmaşıklığını açıklar. Bilim ve teknolojideki ilerlemeler, evrim teorisinin zamanla daha iyi anlaşılmasını sağlayacaktır.
